[PL / ENG] Krótka historia rodziny / Jia Ting Jian Shi [2024]

1 day ago

Nastoletni chłopak o imieniu Wei przez głupi wybryk prawie zyskuje brata. Tak bym to mogła skrócić tę krótką historię rodziny, o której ktoś na Filmwebie celnie napisał: "mogłaby być krótsza". Hehe. Ale ogólnie film zdobył niezłe recenzje i sam w sobie faktycznie zły nie jest.

A teenage boy named Wei almost gains a brother through a stupid prank. That's how I could shorten this short family story, about which someone on Filmweb aptly wrote: "It could be shorter." Hehe. But overall, the film received good reviews and isn't actually bad in itself.

Na pewno niezła była gra aktorska oraz zdjęcia i muzyka. Niektóre ujęcia były nie tylko niezłe, ale naprawdę dobre. Może nie tak jak w filmach Joon-ho Bonga czy z innego podwórka Yórgosa Lánthimosa, nie sądzę, by tak samo na długo zapadły w pamięć, ale oglądało się to naprawdę przyjemnie, bo dopracowany ten film był ładnie i widać, że ten, kto go tworzył, ma poczucie estetyki i stylu oraz potrafi pracować kamerą.

The acting, cinematography, and music were certainly good. Some of the shots were not just good, but truly excellent. Maybe not as memorable as Bong Joon-ho's films or those of Yórgos Lánthimos, from another filmmaker's background. I don't think they'd be as memorable, but it was a real pleasure to watch because the film was beautifully crafted, and it's clear whoever created it had a sense of aesthetics and style, and a knack for working with a camera.

Co do fabuły - plus za niedopowiedzenia, unikanie oczywistej oczywistości i wzbudzanie napięcia. Ta cała otoczka skutecznie robiła wrażenie, że film jest lepszy, niż jest. A dlaczego film nie trzyma tego poziomu? Powiedziałabym, że dlatego, że nic się w nim nie dzieje, ale to byłaby rzecz jasna przesada. Bohaterowie przeżywali tam spore rozterki i dramaty, bo kolega ze szkolnej ławki Weia, Shuo, prawie został adoptowany przez jego rodzinę.

As for the plot – kudos for the understatement, avoiding the obvious, and building suspense. This whole atmosphere effectively gave the impression that the film was better than it actually was. And why doesn't the film live up to that standard? I'd say it's because nothing happens, but that would be an exaggeration. The characters experienced significant dilemmas and drama, as Wei's classmate, Shuo, was almost adopted by his family.

Wei pochodzi z zamożnej i kochającej rodziny. Rodzice chcą mu zapewnić wszystko, czego potrzebuje, i marzą o jego dobrej przyszłości, ale on zamiast od nauki woli przykładać się do treningu szermierki. Pewnego dnia przyprowadza do domu kolegę o imieniu Shuo - cichego, skromnego, pochodzącego z rozbitej i nieszczęśliwej rodziny chłopca o dużej inteligencji oraz ambicji. Zainteresowania Shuo i jego umiejętności doskonale wpisują się w obraz tego, czego państwo rodzice Weia (niestety nie znam nazwiska :d) pragną dla swojego syna. Efekt jest dość przewidywalny: chcąc nie chcąc Shuo wkupia się w ich łaski, a kiedy jego ojciec umiera - staje ich ulubieńcem. Zanim jednak sformalizuje się adopcja, dojdzie do tragedii (a przynajmniej przykrego incydentu).

Wei comes from a wealthy and loving family. His parents want to provide him with everything he needs and dream of a bright future, but he prefers to dedicate himself to fencing instead of studying. One day, he brings home a friend named Shuo – a quiet, unassuming boy with high intelligence and ambition, coming from a broken and unhappy home. Shuo's interests and skills perfectly reflect what Wei's parents (unfortunately, I don't know his surname :d) desire for their son. The result is quite predictable: willingly or unwillingly, Shuo ingratiates himself with them, and when his father dies, he becomes their favorite. However, before the adoption can be formalized, tragedy (or at least an unpleasant incident) occurs.