Non-spoiler review of Superman / Bezspoilerowa recenzja Superman

Superman is one of my most important Marvel & DC superheroes. Since childhood, I've also loved watching anime in the Battle-Shounen genre, which showcases great power in various forms (magic, energy, physical, kinetic, or any other form). Perhaps this is related to the fact that I also enjoy training, following weapon developments, humanity's wartime history, or... Throwing myself into the waves while at the seaside (a reference to a recently published piece about my Baltic vacation, tl;dr - I like to feel "powerful").

For most of my life, I wasn't a huge fan of most adaptations of the Kansas boy's adventures. Whether animated or film, they were always too tame for me. As a young 20-year-old, I adored Zack Snyder's Man of Steel. Years later, I learned that while the creator of the former DCU portrayed Superman well, he failed to capture his more polite, even more compelling side. JL, from the same director, was a near-complete failure, so I was eagerly awaiting another adaptation. When I learned that James Gunn was behind it, I was thrilled. He's a talented director who, despite his laid-back personality, is demanding when it comes to filmmaking. These are meant to be complete, tell a specific story, be enjoyable (meaning they have to be a spectacle), and motivate. Not all of his projects are successful (directed or managed by him as an executive producer), but even the less successful ones are "something." They have character, a foundation, a central theme. What is his Superman like? He's not perfect, just like the new version of Clark. So... is he weak? No, he's much further along. It's a solid 7.5, maybe 8.5/10. 90% of my criticisms are minor, and there's one issue that bothers me only slightly. The main strengths of this new version of Superman are: a solidly written script, the characters, their relationships, the comic book atmosphere, Krypto, the humor, and the actors.

Regarding point 1, the director's experience and love for comics are evident. He knows what makes Superman Superman. He knows how to convey his power while maintaining the persona of a polite boy scout. He knows his heroes and heroines. He knows how to introduce them to the story and make them memorable. Overall, the script is exemplary. Everything falls into place, the story is complete, and there's no nagging feeling of being given a truncated version, as sometimes happens in the MCU. It's coherent; I never for a moment felt like I was in a different world. We also see that Superman isn't the first story in this world. I won't say what or how, but if you've seen Gunn's previous projects for DC, you'll see something. :) Toward the end of the film, I felt a bit overwhelmed, as if he'd lost his natural rhythm. It doesn't last long, though. It's also not noticeable due to the fast-paced action and well-developed characters. It's not an origin story, but rather a kind of second or even third story arc in some battle-shounen. It's a brilliant idea, because it allows us to learn about the entire world "on the fly," with minimal exposition.

I'm not familiar with the comics; I've only seen some of the animated series. I know the most important characters from the DC universe through osmosis, and when I need information, I ask a friend. I don't know J. Olsen, but thanks to conversations with Ania about his comic book creation, I recognized him immediately. The same goes for every other character I recognize from cultural media. Lex Luthor is a disturbed, utterly cynical, and sociopathic, genius who has a plan for every opportunity, and he thinks far into the future. Not only is he a visionary, he's also utterly convinced that Superman can enslave Earth. The actor brilliantly portrays the cynical prick who knows perfectly well what he can and can't do. Like a seasoned lawyer on the leash of a wealthy corporation. Since I'm unfamiliar with the rest of the characters, I'll limit myself to the most important one, the titular one.

I still think that wasting Cavill and Affleck's potential in the roles of Superman and Batman was Snyder's biggest mistake. These actors are literally perfect casting in every respect: physique, facial structure, acting skills. And both fit both versions, at best a tank-man, aka. Cavill would have to play a better role, but I believe he would be up to the task. What's David Corenswet like? Just like the movie, the comic book version. As I said in the introduction, I don't like this version of Clark Kent. Here, however, I felt something I didn't see in MoS – Clark is an ordinary boy from Kansas. An ordinary young man just taking his first steps into adulthood. Despite being the most powerful being on Earth, he remains a normal person with his strengths and weaknesses.

His parents are exactly how I imagine the Kents when I listen to podcasts or YouTube videos about them. Their roles aren't very extensive, but they bring much more to the film than their MoS counterparts. Aside from the scene where young Clark begins to develop his powers (MoS), all the scenes are better. They raised a genuinely good being. He minimizes the force of his blows to avoid accidentally hurting anyone. His priority is saving every life, even the smallest ones. He doesn't want to inflict unnecessary pain, preferring to show weakness, even if it makes him look like an idiot, rather than stand his ground. And he constantly wields his power, which is significantly greater than that of the Saiyans from DBZ. My only problem with this movie is that it didn't feel like "fuck." Sure, Clark does more impressive things, but... I was a bit short on punches. One scene in the trailer shows Superman fighting Luthor's minions. It's the moment when he shoots a laser and spins around. I felt that, although Clark is a good boy, he's "fuck." There's another scene that illustrates this better, but I won't mention it.

Krypto made his feature film debut (he previously appeared in the animated film DC League of Super Pets – I recommend it) and, as you might have guessed, he won everyone's sympathy. As with other funny scenes, the director simply chose scenes familiar to anyone who has or has had a dog. The laughter from the audience was eloquent.

I have one last question: did the film manage to launch a new universe? I'll start with the audience reaction. I rarely go to the cinema for premieres, partly because of the crowds. However, there was no other time, and that's a good thing, because I saw that people liked the new Superman. They responded to the jokes, got excited during the epic scenes, and quietly alluded to situations from Lois Lane's relationship with Clark and Krypto. Pausing for a moment with Lois, as I said, you can feel the chemistry between them. It's visible in their eyes and body language. Lois, to counterbalance this, is mentally stronger than Clark. The director cleverly showed that her strength doesn't stem from the fact that her boyfriend is the greatest alpha male in the history of the planet (a comparison that pays off in the film), but from her personality. She's more resilient to stress, can see both sides of the coin without blinking (in other words, step outside her bubble), and when necessary, she can corner a man during a verbal sparring. Although no, most women have that as standard, hehe. Besides, she brilliantly explained to Superman that the truth often doesn't matter and how the media works—i.e., how they lie because they have to. While listening to podcasts about the Snyder universe, I once heard that Lois Lane is a brave, clever, intelligent, and sometimes brazen journalist. An important quality; a journalist should be inquisitive and break the rules for the good of society, the state, etc. I think Rachel Brosnahan portrayed Clark's love well.

We finally get to see Jimmy too, because... He went up in smoke recently, hehe. His comedic scenes, like the rest, were funny thanks to the everyday nature of the situations. I mean, if you haven't personally experienced them, someone around you certainly has. Some of the jokes are a bit spicy, others more polite, but certainly none of them felt forced like they did in Marvel. This is a good time to return to the question from the previous paragraph. James Gunn learned a lot as an employee on Feigi's team. He certainly knows what mistakes to avoid. His film is consistent with what he says in interviews. I have no reason to disbelieve him—he knows what he's doing. Superman is a fresh start, and while the sheer number of characters might initially seem overwhelming, they sink in as effortlessly as cool water on a hot day. Largely because Gunn introduces them brilliantly, like Toriyama at the peak of his powers. A well-introduced character with a clearly defined personality (or a defining character trait) will be remembered more often than someone who lacks it. Lantern and Superman are like Goku and Vegeta, they like to measure their... muscles. Mr. Terrific is the Batman of this world. Luthor is awesome. Hawkgirl seems to have similar powers to WW – she can tank punches, she can pack a punch, she's not afraid to attack.

I'm a bit disappointed with the soundtrack. I'm not familiar with the old Superman movies, so if there was any musical reference, I didn't catch it. While the music suited the scenes on screen, it didn't really appeal to me. It could have emphasized the epicness of the scenes more. I'm also slightly disappointed with the effects, but similarly to The Flash, I can defend it. In that case, with the exception of a few scenes, it could have been explained by the character's speed. Here, I can justify it by comic book convention. Because the film, book, comic, etc. It's supposed to tell a story first and foremost, so you have to take its word for it. Some things can't be presented simply, and an overemphasis on realism isn't always a good thing. However, it shouldn't be overdone, and we shouldn't forget Andrzej Sapkowski's words: "Story is the queen." The latest Superman adaptation practically screams: BASED ON A COMIC BOOK. Overall, it's good, just don't expect perfection here. Other things were more important.

And those "more important things" were perfected. Thanks to the comic book style, the script, and the natural chemistry between the characters. The film is as lighthearted as the Invincible series. Despite its lightheartedness, it doesn't shy away from difficult topics that force us to think. The ones in the Superman film are a bit lighter due to the PG-13 rating, but they were written in such a way that we feel the characters' pain. The actors also delivered brilliantly. If I can only complain about David Corenswet, but only in a light way, then it means that the actors and their director did their job. Why in a light way? Because, aside from the accusation that there are better actors out there, it's hard to fault him for anything. I have something to say about every character. At most, Hawkgirl could have been given a bit more character development, because all I can say about her is that she's a cool, laid-back woman who's bursting with testosterone.

How do I rate this film? I don't know yet, but for now, I can definitely say it's a successful opening. Despite the review leak scandal, Superman achieved a very strong Box Office result, having the second-best opening day of 2025. Only Minecraft beat it, and only by a small margin, which doesn't surprise me. If the WarCraft movie had come out near the franchise's peak (like Minecraft), when all gamers treated Blizzard like the Emperors of Gaming, we would have attacked theaters, throwing money at their owners. I rate it an 8/10 and am waiting for part 2, which we'll probably see around 2030, unless David Zaslav forces Gunn to release it sooner. Next year, we'll go to the cinema to see Supergirl, and it looks even better because of Lobo. And you'll see why I say that when you see Superman. I'll be revisiting this movie twice more – in two weeks, I'm going to the cinema to see it with Asia and her dad. Yesterday, I went with a friend and his wife. My friend, like me, has loved the DC universe since childhood. They were equally thrilled.

Superman to jeden z moich najważniejszych superbohaterów Marvela & DC. Od dziecka uwielbiam również oglądać anime z gatunku Battle-Shounen, czyli pokazujące dużą moc w różnej formie (magia, energia, siła fizyczna, kinetyczna lub dowolnie inna). Być może łączy się to z tym, że lubię też treningi, śledzić rozwój uzbrojenia, wojenną historię ludzkości albo... Rzucać się na fale podczas pobytu nad morzem (nawiązanie do niedawno opublikowanego tekstu o moim urlopie nad Bałtykiem, tl;dr - lubię czuć "siłę").

Przez większość życia, nie byłem wielkim fanem większości adaptacji przygód chłopca z Kansas. Nie ważne, czy animowanych, czy filmowych, zawsze były dla mnie zbyt ugrzecznione. Jako młody 20-latek, uwielbiałem Man of Steel Zacka Snydera. Po latach dowiedziałem się, że choć kreator dawnego DCU dobrze sportretował część Supermana, to nie poradził sobie z jego grzeczniejszą, jeszcze istotniejszą częścią. JL od tego samego reżysera była niemal kompletną porażką, więc czekałem na kolejną adaptację. Gdy dowiedziałem się, że odpowiada za nią James Gunn, ucieszyłem się. To utalentowany reżyser, który mimo luźnej osobowości, jest wymagający w kwestii tworzenia filmów. Te mają być kompletne, opowiadać konkretną opowieść, dawać radość (w sensie, muszą być widowiskiem) i motywować. Nie wszystkie jego projekty są udane (reżyserowane lub zarządzane przez niego z pozycji producenta wykonawczego), ale nawet te mniej udane są "jakieś". Mają swój charakter, fundamenty, motyw przewodni. Jaki jest jego Superman? Nie jest idealny, tak jak nowa wersja Clarka. Zatem... Czy jest słaby? Nie, do tego miana jest mu znacznie dalej. To solidne 7.5, może 8.5/10. 90% moich zarzutów stanowią drobnostki i jeden problem, który przeszkadza mi w niewielkim stopniu. Głównymi atutami nowej wersji Supermana są: solidnie napisany scenariusz, postacie, relacje między nimi, komiksowy klimat, Krypto, humor i aktorzy.

Jeśli chodzi o 1 punkt, widać doświadczenie reżysera oraz jego miłość do komiksów. Wie jakie czynniki sprawiają, że Superman jest Supermanem. Wie jak pokazać jego potęgę, zachowując charakter grzecznego harcerzyka. Zna bohaterów i bohaterki. Wie jak ich wprowadzić do historii i pokazać, by zapadli nam w pamięci. Generalnie jeśli chodzi o scenariusz, to podręcznikowo wzorcowa robota. Wszystko ma swoje miejsce, historia jest kompletna, nie ma tego męczącego poczucia, że dostaliśmy jej okrojoną wersję, jak to czasem bywa w MCU. Jest on spójny, ani przez chwilę nie myślałem, że jestem w innym świecie. Widzimy też, że Superman nie jest pierwszą historią w tym świecie. Nie powiem co i jak, ale jak widzieliście wcześniejsze projekty Gunna dla DC, to... Coś zobaczycie. :) Pod koniec filmu czułem lekkie przytłoczenie, miałem wrażenie jakby stracił swój naturalny rytm. Nie trwa to jednak zbyt długo. Nie jest też odczuwalne z uwagi na szybką akcję i dobrze sportretowane postacie. Nie jest to też geneza, tylko coś w rodzaju 2 lub nawet 3 story arcu w jakimś battle-shounenie. To świetny pomysł, bo dzięki temu poznajemy cały świat "w locie" z ekspozycją ograniczoną do minimum.

Nie znam komiksów, widziałem tylko część animacji. Najważniejsze postacie ze świata DC znam przez osmozę, a jak potrzebuję jakieś informacji, to pytam koleżankę lub kolegę. Nie znam J. Olsena, ale dzięki rozmowom z Anią o jego komiksowej kreacji, od razu go rozpoznałem. Tak samo jest z każdą inną postacią, którą jakkolwiek kojarzę z mediów kultury. Lex Luthor to zaburzony, skrajnie cyniczny lub socjopatyczny geniusz, który ma plan na każdą okazję i wybiega nimi daleko w przyszłość. To nie tylko wizjoner, jest też święcie przekonany o tym, że Superman może zniewolić Ziemię. Aktor doskonale zagrał cynicznego chuja, który doskonale zdaje sobie sprawę, co może, a czego nie może. Niczym doświadczony prawnik na smyczy bogatej korporacji. Z racji, że reszty postaci nie znam, ograniczę się do najważniejszej, bo tytułowej.

Ciągle uważam, że zmarnowanie potencjału Cavilla i Afflecka do roli Superman & Batman, to największy błąd Snydera. Ci aktorzy to dosłownie perfekcyjny casting pod każdym względem. Budowy ciała, układu twarzy, umiejętności aktorskich. No i obaj pasują do obu wersji, co najwyżej człowiek-czołg aka. Cavill musiałby lepiej udawać niedorajdę, ale wierzę że podołałby zadaniu. Jaki jest David Corenswet? Taki jak film, komiksowy. Tak jak mówiłem we wstępie, nie lubię takiej wersji Clarka Kenta. Tutaj jednak poczułem coś, czego nie widziałem w MoS - Clark to zwykły chłopak z Kansas. Zwykły młodzieniec, który dopiero stawia pierwsze kroki w dorosłym życiu. Mimo, że jest najpotężniejszą istotą na Ziemi, to pozostał normalnym człowiekiem mającym swoje mocne i słabe strony.

Jego rodzice są tacy, jak sobie wyobrażam państwa Kentów, gdy słucham podcastów lub filmiki na YT o nich. Ich rola nie jest zbyt rozbudowana, ale wnieśli do tego filmu znacznie więcej niż ich odpowiedniki z MoS. Pominąwszy scenę, jak młody Clark zaczyna budzące się w nim moce (MoS), wszystkie sceny są lepsze. Wychowali szczerze dobrą istotę. Minimalizuje siłę swoich ciosów, by przypadkiem kogoś nie skrzywdzić. Jego priorytetem jest ratowanie każdego życia, nawet tego małego. Nie chce zadawać niepotrzebnego bólu, woli okazać słabość, nawet jeśli przez to wyjdzie na idiotę, zamiast postawić na swoim. No i cały czas panuje nad mocą, która jest znacznie większa niż u Saiyan z DBZ. Mój jedyny problem z tym filmem jest taki, że nie czułem "pierdolnięcia". Owszem, Clark robi bardziej imponujące rzeczy, ale... No trochę zabrakło mi kilku mocnych uderzeń. Jedną scenę widzimy na trailerze, jak Superman walczy z minionami Luthora. Chodzi o moment, jak strzela laserem i kręci się dookoła. Poczułem wtedy, że choć Clark jest grzecznym chłopcem, to ma "pierdolnięcie". Jest jeszcze inna scena, która lepiej to obrazuje, ale nie powiem o niej.

Krypto zaliczył swój debiut w kinie fabularnym (wcześniej pojawił się w filmie animowanym DC League of Super Pets - polecam) i jak można było się domyśleć, zaskarbił sobie sympatię wszystkich widzów. Podobnie jak w przypadku innych zabawnych scen, reżyser po prostu postawił na sceny, które zna każdy kto ma lub miał psa. Śmiech widzów na sali kinowej był wymowny.

Zostało mi ostatnie pytanie, czy filmowi udało się rozkręcić nowe uniwersum? Zacznę od reakcji widowni. Rzadko kiedy chodzę do kina na premiery, m.in. z uwagi na ilość ludzi. Nie było jednak innego terminu i w sumie dobrze, bo zobaczyłem że ludziom spodobał się nowy Superman. Reagowali na żarty, ekscytowali się podczas epickich scen, cicho nawiązywali do sytuacji z związkowego życia Lois Lane i Clarka oraz Krypto. Zatrzymując się na chwilę przy Lois, tak jak mówiłem, czuć między nimi chemię. Widać to po ich oczach i mowie ciała. Lois dla przeciwwagi, jest silniejsza psychicznie od Clarka. Reżyser sprytnie pokazał, że jej siła nie wynika z faktu, że jej chłopak jest największym samcem Alfa w historii planety (to porównanie ma payback w filmie), tylko z jej osobowości. Jest bardziej odporna na stres, potrafi bez mrugnięcia spojrzeć na obie strony medalu (innymi słowy, wyjść ze swojej bańki), kiedy trzeba potrafi docisnąć mężczyznę do kąta w trakcie potyczki słownej. Chociaż nie, to większość kobiet ma w standardzie, he he. Poza tym, świetnie wyjaśniła Supermanowi, że prawda często nie ma znaczenia i jak funkcjonują media - tj. jak kłamią, bo muszą. Kiedyś w trakcie słuchania podcastów o uniwersum Snydera, usłyszałem że Lois Lane to odważna, sprytna, inteligentna, czasem bezczelna dziennikarka. Ważna cecha, dziennikarz powinien być dociekliwy oraz łamać zasady dla dobra społeczeństwa, państwa etc. Myślę, że Rachel Brosnahan dobrze sportretowała miłość Clarka.

W końcu możemy też zobaczyć Jimmy'ego, bo... Ostatnio poszedł z dymem, he he. Jego sceny komediowe, podobnie jak reszty, były śmieszne dzięki codzienności tych sytuacji. W sensie, jak personalnie ich nie doświadczyliście, to ktoś w Waszym otoczeniu na pewno. Niektóre żarty są trochę spicy, inne grzeczniejsze, ale na pewno żaden nie był wymuszony tak jak w Marvelu. To dobry moment na powrót do pytania z wcześniejszego akapitu. James Gunn sporo się nauczył jako pracownik w zespole Feigiego. Na pewno widzi, jakich błędów należy nie popełniać. Jego film jest spójny z tym, co mówi w wywiadach. Nie mam powodu, by mu nie wierzyć - on wie co robi. Superman stanowi nowe otwarcie i choć początkowo może się wydawać, że ilość postaci nas przytłoczy, to wchodzą nam równie lekko, co chłodna woda w gorący dzień. Głównie dlatego, że Gunn świetnie je wprowadza, tak jak Toriyama u szczytu swych umiejętności. Dobrze wprowadzona postać, z wyraźnie zaznaczonym charakterem (lub wiodącą cechą charakteru), zostanie częściej zapamiętana niż ktoś, kto tego nie miał. Latarnia i Superman to Goku i Vegeta, lubią mierzyć swoje... Mięśnie. Mr. Terrific to Batman tego świata. Luthor jest zajebisty. Hawkgirl sprawia wrażenie, jakby miała podobne moce co WW - tankuje ciosy, potrafi przywalić, nie boi się atakować.

Jestem trochę rozczarowany w kwestii soundtracku. Nie znam starych filmów z Supermanem, więc jeśli było jakieś muzyczne nawiązanie, to go nie wyłapałem. Choć muzyka pasowała do scen widocznych na ekranie, to nie przypadła mi do gustu. Mogła bardziej podkreślać epickość scen. W kwestii efektów też jestem minimalnie rozczarowany, ale podobnie jak w przypadku filmu The Flash, mogę to obronić. W tamtym przypadku, poza kilkoma scenami, można to było uzasadnić szybkością bohatera. Tutaj mogę to uzasadnić komiksową umownością. Z racji, że film, książka, komiks etc. ma przede wszystkim opowiadać historię, to trzeba uwierzyć na słowo w pewne wątki. Niektórych rzeczy nie da się pokazać prosto, a nadmierne postawienie na realizm nie zawsze jest dobre. Nie należy jednak z tym przesadzać, jak również nie wolno zapomnieć słów Andrzeja Sapkowskiego: "Story is the queen". Najnowsza adaptacja Supermana wręcz krzyczy: BAZUJĘ NA KOMIKSIE. Generalnie jest dobrze, po prostu nie doszukujcie się tutaj perfekcji. Inne rzeczy były ważniejsze.

I te "ważniejsze rzeczy" zostały dopracowane do perfekcji. Dzięki komiksowości, scenariuszowi i naturalnej chemii między bohaterami. Film wchodzi równie lekko, co serial Niezwyciężony. Mimo lekkiej formy, nie ucieka od trudnych tematów, które zmuszają nas do przemyśleń. Te w filmie Superman są nieco lżejsze z uwagi na PG-13, ale zostały tak napisane, że czujemy ból postaci. Aktorzy również świetnie to sprzedali. Jeżeli mogę narzekać tylko na Davida Corensweta, ale tylko w lekki sposób, to znaczy że aktorzy i prowadzący ich reżyser, spełnili swoje zadanie. Czemu w lekki? Bo pomijając zarzut, że są lepsi aktorzy, trudno mu cokolwiek zarzucić. O każdej postaci mogę coś powiedzieć. Co najwyżej Hawkgirl mogłaby dostać jeszcze jakąś cechę charakteru, bo mogę o niej powiedzieć tylko tyle, że to fajna, wyluzowana babka, która kipi testosteronem.

Jak oceniam ten film? Jeszcze nie wiem, ale na ten moment na pewno mogę powiedzieć, że to udane otwarcie. Mimo afery z wyciekiem recenzji, Superman osiągnął bardzo dobry wynik BoxOffice, zaliczając drugi najlepszy dzień otwarcia w 2025. Wyprzedził go tylko Minecraft i to w niewielkim stopniu, co mnie nie dziwi. Gdyby film WarCraft wyszedł w okolicach szczytu popularności marki (jak Minecraft), gdy wszyscy gracze traktowali Blizzarda jak Cesarzy Gamingu, to zaatakowalibyśmy kina rzucając w ich właścicieli pieniędzmi. Oceniam go na 8/10 i czekam na część 2, którą zobaczymy pewnie w okolicach 2030 roku, o ile David Zaslav nie wymusi na Gunnie szybszą premierę. Za rok pójdziemy do kina na Supergirl i ten film zapowiada się chyba jeszcze lepiej z uwagi na Lobo. A czemu tak mówię, to się przekonacie, jak zobaczycie Supermana. Wrócę do tego filmu jeszcze dwa razy - za 2 tygodnie jadę do kina na film z Asią i jej tatą. Wczoraj byłem z przyjacielem i jego żoną. Przyjaciel podobnie jak ja, od dziecka uwielbia świat DC. Byli równie mocno zadowoleni.